เมื่อแม่ไปอยู่เลี้ยงหลานกับพี่สะใภ้

หลังจากพี่ชายแต่งพี่สะใภ้ไม่นานนัก ก็มีลูกสาวน่ารัก ๆ ซึ่งเป็นหลานของเรา แล้วพี่ชายกับพี่สะใภ้ก็ทำงานกันคนละที่เช่นกัน ก็เลยจำเป็นต้องมีคนช่วยเลี้ยง ก็เลยให้แม่ไปอยู่เลี้ยงหลานด้วย แม่อายุก็ 60 ปลาย ๆ แล้ว แต่ก็ยังสายตาดี พอทำงานบ้านอะไรได้บ้าง เมื่อแม่ไปอยู่กับพี่สะใภ้ แรก ๆ ก็ว่าคิดว่าแม่คงจะสุขสบายดี ก็แค่เลี้ยงหลานไม่ได้ทำอะไร ไม่เหมือนอยู่บ้านต้องทำสวนทำไร่บ้างอีก ก็คงจะเหนื่อยกว่า เราก็ไม่ได้กังวลอะไร เราก็มีโทรหาแม่บ้างอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง เพราะเราก็แต่งงานมีครอบครัว และทำงานอยู่ต่างจังหวัดเช่นกัน แรก ๆ แม่ก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก แต่เหมือนนาน ๆ ไปคงจะเริ่มรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว เวลาเราโทรไปแม่ก็เลยมีเล่าให้ฟังบ้างว่า พี่สะใภ้ปฎิบัติตัวยังไงกับแม่ ทำเหมือนแม่ไม่ใช่แม่ แต่เป็นคนใช้ที่เขาจ้างมาเลี้ยงลูก ทำงานบ้าน ถ้าทำงานไม่ทันใจก็ด่าว่า ทำอะไรผิดจากที่เขาสั่งก็ด่าว่า เราก็เลยถามแม่ว่าพี่ชายรู้เรื่องไหม แม่บอกว่าพี่ชายก็ช่วยด่าด้วยในบางครั้ง แล้วแม่ก็ร้องไห้ ๆ หลัง ๆ มานี้เราโทรไปหาแม่ทุกวัน แม่ก็ร้องไห้แทบทุกครั้ง คือเหมือนท่านอยู่ด้วยความทุกข์ใจ อึดอัดใจ ฯลฯ เราก็เลยคิดว่าจะลองคุยกับพี่ชายดูว่าจะขอให้เขาหาคนเลี้ยงหลานเอง แล้วปล่อยแม่กลับไปอยู่บ้านกับพ่อเถอะ แต่เราไม่รู้จะเริ่มยังไง ไม่รู้จะใช้คำพูดแบบไหน